Het begint allemaal met verwondering. Verwondering over de prachtige natuur om ons heen en wat die ons biedt. Verwondering over wat we daar, met een paar simpele handelingen, die al duizenden jaren door onze voorouders worden verricht, van kunnen maken. De volgende stap is het bijna meditatieve proces van het langzaam, stap voor stap, handmatig bewerken van een op het eerste gezicht gewoon stuk hout tot een lepel of schaaltje met zijn eigen uitstraling. Door vele hak- en snijhandelingen ontstaat er een samensmelting tussen het hout, met zijn eigen structuren en kleuren, en de lepel die voorheen alleen in gedachten bestond. Een lepel die je daarna met veel plezier, en hopelijk af en toe die zelfde verwondering, kan gebruiken.

Zo’n 20 jaar geleden kwam ik als vrijwilliger op het PreHistorisch Dorp in Eindhoven in aanraking met allerhande ambachten. De idee dat we veel van de dingen die we gebruiken zelf kunnen maken, raakte mij zeer. Het is niet alleen de zelfvoorzienendheid daarin die mij aantrekt, maar ook het leren van en met elkaar en de voldoening die een mooi handgemaakt product geeft. Enkele jaren geleden heb ik het docentschap in de scheikunde omgewisseld voor het ambacht. Daarmee wordt een groot deel van mijn leven nu gevuld met het ambachtelijk produceren van allerhande houten gebruiksvoorwerpen en het geven van demonstraties in o.a. kommen draaien op een draaibank naar middeleeuws model en het geven van workshops in bijvoorbeeld lepelsnijden en krimppotten maken.